buren ruzie met happy end (Yara)

Pilonen, ik wist eigenlijk niet wat dat was tot van morgen. Ik moest ze om 9u wakker maken omdat het echt de hoogste tijd was voor mij en toen kwamen ze ook snel in actie. Het bleek de ochtend van de Exodus te zijn. Vandaag eindigt de vakantie van de Noren, dus kwam er ruim 60 plekken vrij, waarvan een aan het meer waar mijn bazen hen oog op hadden laten vallen. De afspraak is dat je dan bij de resepsjon een Pilon haalt en die op de vrij gekomen plek zet, zodat je rustig je boeltje kan verplaatsen.

 Dat gebeurde ook. Jan speelde als pilon en Hagar pakte de hut in en reed naar de nieuwe plek. Ondertussen een babbeltje met onze NL buren met zoon Duc (mijn nieuwe grote vriend hier van 5 jaar) en zij wilden ook verplaatsen. Dus een echte pilon gezet op de plek vlak bij ons, raad wat… komt er een 3e NL camper, verzet de pilon en gaat dus rustig op de gereserveerde plek staan terwijl mijn nieuwe vriend Duc met familie en hut onderweg was naar die plek en daar dus met een bvt (bek vol tanden) stonden omdat hen plek weg was. Je begrijpt, mijn baas houdt er niet van als mensen zich niet aan de regels houden, dus met het3e NL stel naar de resepsjon om het uit te leggen en toen moesten die anderen weg en mocht Duc vlak bij ons staan. Die andere NL waren heel boos en kwamen mijn baas zelfs feliciteren met het door hem geboekte resultaat.  Als blikken konden doden, zat de baas nu in de hemel (of de hel: ik ben er immers dan niet bij). ik begreep eigenlijk niet goed waarom mijn bazen zich ermee bemoeiden.. dat had vast te maken met het feit dat Duc mij elk uur wil uitlaten..

Enfin toen ik voldoende uitgeweest was, zijn de bazen op de fiets gestapt voor een tochtje van 25km, appeltje eitje, doen ze in NL 1,5u over en hier zijn ze bijna 3u weg geweest. T scheen wat heuvelachtig te zijn. Volgens de vrouw hoefde er alleen maar een stafkirke op de route bij: dan had je een openluchtmuseum.

 Je begrijpt het al, er moest onderweg weer wat genuttigd worden en genoten van het uitzicht. Bleek de vrouw ook in Noorwegen zo bekend dat er een weg naar haar genoemd was: 

En kwamen ze een paar “look a likes” tegen. Ze dachten er alleen verschillend over wie de rechter en wie de linker was. 

Daarbij zagen ze  de Hendrik Ibsen (boot genoemd naar een schrijver) door een sluis varen, hartstikke leuk. Opendraaien van de sluisdeuren was nog puur spierballenwerk. Daarom gebeurt het maar een paar keer per dag. Slim van ze (of puur geluk) dat ze er bij waren.

Terug op de camping regende het de rest van de dag en lagen ze (de vrouw,dan) op bed te lezen..ik heb gelukkig veel buiten kunnen spelen met Duc die me heel graag uit wil laten en met de bazin naar de rivier gekeken. Ze wordt wel steeds gekker: ze ging daarna met een turntoestel langs de rivier aan de gang. Later op de dag ging ze in de camper op muggenjacht kennelijk is ze niet helemaal een dierenvriend.Wat Noorwegen met haar doet? Geen hond die het weet…