Kunstminnende wereldhond (Yara)

Op veler verzoek een verslagje van mijn kant, ik kan immers objectiever naar de vakantie kijken dan die twee bazen, dus om alles in perspectief te zetten… hier ben ik.

vanmorgen na het gebruikelijke ritueel lag ik weer lekker te slapen, toen de auto weer op pad ging. Lillehammer uit en al snel eeed de auto echt best hard. Ik hoorde tevreden geluiden uit de cockpit dat dit zo lekker opschoot. Ik dacht dat ze naar een museum wilde, maar het werd kennelijk iets anders. Om 13u kwamen we aan in Oslo, op een enorm grote camping en we kregen een plek vlak bij het servicehus (wc gebouw). De bazin zag het helemaal niet zitten, de kreeg de hut daar niet recht geparkeerd, dus opnieuw naar de receptie en nu een andere plek, tegen het bos aan, nog steeds scheef ondanks de bananen die onder de auto liggen. Kijk als hond heb ik daar geen last van, maar zij liggen vannacht lekker scheef🤣.

na de lunch op pad met de bus. In het centrum zorgde ik voor het passende weer (lees hondenweer), het bleef plenzen, waar ik geen last van had, maar de bazin best sikkeneurig van werd… ze kan ook niets hebben…terwijl zij een jas aan heeft en ik alleen maar een vacht die nat wordt…

Bij het raadhuis uitgestapt en daar mooie muurschilderingen bekeken

Paard met de 8 poten(hoe heet die ook al weer?)Tja….dat ze daarmee adverteren🤔

en naar het CS gelopen. Daar is Jan naar het Munch museum gegaan. Ik was graag mee gegaan, maar kunst minnende honden zijn niet toegestaan. Ik begrijp daar niets van😢. Dus ik met de bazin naar de oude stad en de vesting bekeken. 

Een mooie wandeling en de burcht was echt geweldig, inclusief kanonnen en uitzichtpunten. Verder hebben we ook op het dak van de opera gestaan,

welke hond kan dat zeggen? Met recht dat ik een wereld hond ben😜. Ik moet zeggen, na 12 km lopen was ik best moe en nadat we Jan weer opgepakt hebben om half acht zijn ze gaan eten bij een Italiaan waar ik een bak water kreeg. Met de bus terug en gelukkig kreeg ik onderweg voldoende aandacht van beelden

en van vreemden die me willen aaien en vertellen dan meteen ook over hen eigen (overleden) hond, waar de bazin meeeeeeer dan genoeg van heeft…. Ze wordt wat onaardig naar al die mensen, terwijl ik er zo van geniet van al die aandacht… nu maar weer een tukje doen…